Hep deriz kendi kendimize amann ölmezsin ya yap gitsin diye, ama bazıları da hep tereddütte kalır ya bir şey olursa, ya başıma bir şey gelirse, aman ne gerek var deriz. Ama düşündüğümüzde bir de bakıyoruz ki hayat geçiyor, bence yapacağımız şeyleri ertelemeyelim, yapalım gitsin, EN KÖTÜ NE OLABİLİR? Çoğunlukla yapacağımız veya yapmak istediğimiz şeylerin daha sonucunu görmeden sonuçlar yaratmaya bayılırız! İnsanoğluyuz sonuçta severiz sonunu düşünmeyi. Ama sonunu düşünen de kahraman olmuyor değil mi... Bir de bakmışsın ki hayat ellerimizden akıp gidiyor; saatler, saniyeler geçiyor ama biz hala olduğumuz yerde sayıyoruz, neden mi ? çünkü sürekli bir şeyler yapmaktan, üretmekten ve bunun olumsuz sonuçlarını görmekten kaçıyoruz. Ama biz robot değiliz ki herkes gibi biz de insanız, hatalarımız da olacak başarılarımız da; mutlu da olacağız hüzünlü de. Demem o ki biz duygu yüklü varlıklarız. Yaşam akıp giderken neden hep geçmişe veya geleceğe takılırız, niye kimse şimdiki zamanı bilmez, ...
"Psikolojik Danışman."